Żyj tą nadzieją - Marek Grechuta

Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni

I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni

Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją

Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię

Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna

Żyj poprzez mgły zwątpienia, przecież mimo to

Wieszcz ostrzy pióro swoje, by przekreślić zło

I chociaż wiele przy tym łez w sobie skrył

Pisał, bo wiedział dobrze, że ty będziesz żył

Żył tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żył tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żył z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żył tym oddechem, który Maratończyk zna

Żyj, aby tym co żyli spłacić pewien dług

Tym co przed laty brali w sztywne ręce płóg

Dla swoich dzieci, wnuków szykowali świat

Przez tyle długich i niewdzięcznych lat

Żyli tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żyli tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żyli z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żyli tym oddechem, który Maratończyk zna

Żyj, chociaż miłość twoja trafia w ślepy mur

Śnij, choć nad głową krążą czarne stada chmur

Błądź po stronicach książek, to ich czerń i biel

Wskażą ci jeszcze niejeden piękny cel

Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni

I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni

Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją

Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię

Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna

Vivre pour briser les chaînes des durs jours sourds

Et soudain, nage et pense que tu ne fais que rêver

Errez parmi les nuages ​​des rêves avec cet espoir

Que d'autres viendront après toi et t'absoudront

Vivez l'espoir que Columbus ou Bach avaient

Vivez la joie pour laquelle Chaplin a mis des haillons

Vivez avec ce sourire que Mona Lisa a

Vivez ce souffle qu'un marathonien connaît

Vivez à travers les brumes du doute, mais de toute façon

Prophesy aiguise sa plume pour effacer le mal

Et bien qu'il ait caché beaucoup de larmes en lui

Il a écrit parce qu'il savait bien que tu vivrais

Il a vécu l'espoir que Colomb ou Bach avaient

Il a vécu la joie pour laquelle Chaplin a mis des haillons

Il a vécu avec ce sourire que Mona Lisa a

Il a vécu le souffle que le marathonien connaît

Vivre pour payer une certaine dette avec ceux qui ont vécu

À ceux qui ont pris la jambe dans les mains raides il y a des années

Ils ont préparé le monde pour leurs enfants et petits-enfants

Pendant tant d'années longues et ingrates

Ils vivaient l'espoir que Colomb ou Bach avaient

Ils ont vécu la joie pour laquelle Chaplin a mis des haillons

Ils vivaient avec ce sourire que Mona Lisa a

Ils ont vécu ce souffle que le marathonien connaît

Vivez même si votre amour frappe un mur aveugle

Rêve avec des nuages ​​noirs flottant au-dessus de ta tête

Flâner dans les pages des livres, c'est leur noir et blanc

Ils vous montreront plus d'un beau but

Vivre pour briser les chaînes des durs jours sourds

Et soudain, nage et pense que tu ne fais que rêver

Errez parmi les nuages ​​des rêves avec cet espoir

Que d'autres viendront après toi et t'absoudront

Vivez l'espoir que Columbus ou Bach avaient

Vivez la joie pour laquelle Chaplin a mis des haillons

Vivez avec ce sourire que Mona Lisa a

Vivez ce souffle qu'un marathonien connaît